Pozwolenie na wcześniejsze opuszczenie pracy i żądanie odpracowania godzin

Czas pracy pracownika

Z treści art. 128 § 1 Kodeksu pracy wynika, że „czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy”. Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 129 § 1 czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem § 2 oraz art. 135–138, 143 i 144. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych (art. 151 § 1).

Zobacz też: Kiedy najlepiej przejść na świadczenie kompensacyjne

Zgoda na wcześniejsze wyjście z pracy

Ustawodawca nie uregulował wprost zasad i warunków udzielania zwolnień oraz ich odpracowywania, warto więc zadbać o to, aby zostały one określone w przepisach wewnątrzzakładowych. Jeśli zakład pracy nie jest zobowiązany do ustanawiania tych aktów lub gdy takie wyjścia są sporadyczne, najlepiej ustalać je każdorazowo w pisemnym porozumieniu z pracownikiem.

Zgodnie z art. 80 Kodeksu pracy wynagrodzenie należy się za pracę wykonaną, a za czas niewykonywania pracy jedynie, gdy przepis tak stanowi. Wymiar czasu pracy w okresie rozliczeniowym ustala się na zasadach określonych w art. 130 Kodeksu pracy.

Opracowanie godzin

Zasadniczo więc pracodawca może wymagać odpracowania godzin. Jeśli pracownik nie wypracuje należnego wymiaru czasu pracy z winy pracodawcy, bo pracodawca źle zaplanuje czas pracy pracownika, to pracownik nie może ponosić negatywnych tego konsekwencji.

Zgodnie z art. 94 ust. 2 Kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy. Jeśli z tego obowiązku wywiązał się niewłaściwie, nie może odpowiedzialności, w tym finansowej, przerzucać na pracowników.

Wynagrodzenie za przestój

Jeśli z przyczyn niedotyczących pracodawca pracownik nie może wykonywać pracy, ma prawo do wynagrodzenia za przestój, o którym mowa w art. 81 kodeksu pracy: „pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów”.

Istotny jest więc powód zezwolenia na wcześniejsze wyjście, aby jednoznacznie odpowiedzieć.

Choć zasadniczo – tak, powinien Pan odpracować godziny, chyba że ich skrócenie było spowodowane nieprawidłową organizacją czasu pracy przez pracodawcę. Wówczas należy się Panu postojowe.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼