Przedłużenie umowy na czas nieokreślony

Zakończenie umowy na czas określony i zawarcie kolejnej umowy z tym samym pracodawcą

Umowę na czas określony zawiera się na ściśle określony przedział czasu – w umowie powinien być wskazany początek i koniec stosunku pracy. Rozwiązanie takiej umowy następuje z mocy prawa po upływie okresu wskazanego w umowie (art. 30 § 1 pkt 4 Kodeksu pracy).

Nie ma takiego przepisu, który określałby, w jakim terminie pracodawca powinien poinformować pracownika o zamiarze zawarcia z nim kolejnej umowy. O tym, czy zostanie zawarta kolejna umowa, decyduje wola pracownika i pracodawcy, którzy mogą swoje stanowisko przedstawić jeszcze w trakcie trwania aktualnego stosunku pracy, jak i już po jego zakończeniu.

Jednakże kierując się zasadami współżycia społecznego, obie strony powinny się wypowiedzieć co do ewentualnej dalszej współpracy jeszcze przed zakończeniem umowy. Jeśli strony zdecydują się zawrzeć kolejną umowę o pracę, to jej rodzaj będzie zależał głównie od ich woli.

Zobacz też: Pracownik nie chce przedłużyć umowy

Dwukrotne zawarcie umowy na czas określony na następujące po sobie okresy

Kodeks pracy nie zezwala tu jednak na pełną dowolność. Zawarcie bowiem kolejnej umowy o pracę na czas określony z tym samym pracodawcą jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca (art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy). Nie ma jednak przeszkód, aby strony zawarły od razu umowę na czas nieokreślony, np. bez stosowania okresu próbnego.

Sytuacja będzie przedstawiać się nieco inaczej, jeśli pracodawca po zakończeniu aktualnego stosunku pracy dopuści pracownika do dalszej pracy bez zawarcia z nim umowy na piśmie. Należy wówczas domniemywać, że strony zawarły umowę ustną, a umowa zawarta ustnie jest równie ważna i równie skuteczna jak umowa pisemna (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31.08.1981r. – III PZ 18/81; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.09.1977 r. – I PR 67/77, oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06.10.1976 r. – I PRN 66/76).

Niepotwierdzenie pracownikowi warunków zatrudnienia na piśmie

Niepotwierdzenie zaś pracownikowi warunków zatrudnienia na piśmie każe domniemywać, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 05.05.1976 r., sygn. akt I PZP 9/76, że strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony.

W przepisach prawa pracy brak zapisów na temat automatycznego przedłużania umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony.

Jedyną sytuację, kiedy prawo zezwala na automatyczne przedłużenie umowy o pracę (ale jedynie na określony czas), opisuje art. 177 § 3 Kodeksu pracy, i dotyczy tylko zatrudnionych kobiet będących w ciąży.

Zawarcie umowy o pracę na czas nieokreślony, dającej pracownikowi największe korzyści, jest okazją, jakiej nie wolno zlekceważyć. Uwzględniając ten fakt, proponuję przeprowadzić rozmowę z pracodawcą przed zakończeniem umowy o pracę na czas określony i przedstawić swoją ofertę zawarcia kolejnej umowy.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy - Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141
2. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 1981r., sygn. akt III PZ 18/81
3. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 1977 r., sygn. akt I PR 67/77
4. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 października 1976 r., sygn. akt I PRN 66/76

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.