Zabieg cieśni nadgarstka a zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej

Ochrona zdrowia pracownika

Obowiązkiem każdego pracodawcy jest ochrona zdrowia pracownika oraz szanowanie praw pracownika, w tym jego godności i dóbr osobistych. Jeśli pracodawca zaniedba tego obowiązku, pracownik poszkodowany w wypadku będącym wynikiem tego zaniedbania ma prawo dochodzić wyrównania szkód zarówno majątkowych, jak i niemajątkowych. Pracownicy, którzy odnieśli uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej mogą sobie rościć prawo nie tylko do przyznania świadczeń wymienionych w ustawie wypadkowej, lecz również do tzw. świadczeń uzupełniających. Ponadto mogą się oni starać o wypłatę określonej kwoty tytułem zadośćuczynienia.

Jak się można jedynie domyślić z Pana informacji, pracodawca za dany okres niezdolności do pracy wypłacał Panu świadczenia chorobowe, o którym mowa w art. 92 Kodeksu pracy, oraz zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego, a w tym czasie toczył się spór o uznanie Pana choroby za chorobę zawodową.

Zobacz też: Odszkodowanie po operacji cieśni nadgarstka

Choroba zawodowa

Zgodnie z art. 2351 Kodeksu pracy:

„Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanym »narażeniem zawodowym«.”

A zatem choroba zawodowa jest to choroba, zgodnie z definicją, zawarta w spisie chorób zawodowych. Wykonywany w danym wypadku zawód musi być ujęty w spisie dla danej jednostki chorobowej. Aktualny wykaz chorób zawodowych obejmuje 26 pozycji. W punkcie 19. zawiera zapis dotyczący przewlekłych chorób układu ruchu wywołanych sposobem wykonywania pracy. A zatem, określając charakter choroby zawodowej, wskazać należy, że winna mieć ona związek z wykonywaną pracą i znajdować się w wykazie chorób. Warunkiem wydania decyzji przez organy Inspekcji Sanitarnej o stwierdzeniu choroby zawodowej jest rozpoznanie przez uprawnioną lekarską jednostkę orzeczniczą choroby określonej w wykazie chorób zawodowych oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy tą chorobą a czynnikami szkodliwymi dla zdrowia występującymi w środowisku pracy. Inspekcja Sanitarna wydając rozstrzygnięcie, co do istnienia choroby zawodowej jest więc związana orzeczeniem lekarskim wydanym w takiej sprawie. Analiza dokumentacji lekarsko-medycznej pracownika pod kątem ewentualnej zawodowej etiologii schorzenia należy do kompetencji lekarzy orzeczników, a nie organów inspekcji sanitarnej, gdyż to lekarzom orzecznikom, jako specjalistom medycyny pracy, znana jest specyfika czynności zawodowych mogących mieć wpływ na rozwój schorzeń ujętych w wykazie chorób zawodowych (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych, Dz. U. Nr 105, poz. 869). To oni posiadają doświadczenie i wiedzę do oceny wpływu sposobu wykonywanej pracy i warunków istniejących w środowisku pracy na powstanie choroby.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy jest Pan zatrudniony w warunkach szkodliwych dla zdrowia i zdiagnozowana zostaje jedna z chorób wymienionych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych, to schorzenia tego można nie uznać za chorobę zawodową wyłącznie w przypadku, gdy zostanie wykazane przez lekarza w sposób bezsporny albo z wysokim prawdopodobieństwem, że jego etiologia ma charakter pozazawodowy.

Przeczytaj też: Choroby zawodowe nauczycieli

Podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie

Zatem kwestia, czy ZCN jest u Pana kwalifikowana jako choroba zawodowa należy wyjaśnić z lekarzem medycyny pracy. Jeżeli nie zgadza się Pan z orzeczeniem to można wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez kolejną jednostkę orzeczniczą (tym razem II stopnia) (to np. poradnie i kliniki akademii medycznych). Ale uwaga, trzeba się spieszyć. Kolejny wniosek o takie badania trzeba złożyć w ciągu dwóch tygodni od dnia otrzymania niekorzystnego orzeczenia. A jeżeli i tym razem Pan jako pracownik nie zgadza się z decyzją, pozostaje skarga do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Ostatnim etapem jest już tylko droga sądowa.

Trzeba też pamiętać, że podejrzenia choroby zawodowej oraz jej rozpoznanie może nastąpić u pracownika lub byłego pracownika, nie później niż w okresie, który został określony w wykazie chorób zawodowych (np. zespół cieśni w obrębie nadgarstka – 1 rok).

Zgłoszenia dokonuje:

– pracodawca zatrudniający pracownika, u którego podejrzewa się chorobę zawodową,

– lekarz,

– pracownik lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą wskazywać na taką chorobę, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną.

Komu zgłaszać:

– właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu,

– właściwemu inspektorowi pracy.

W jakiej formie:

– na formularzu określonym w przepisach w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych (Dz. U. Nr 132, poz. 1121),

– telefonicznie, jeśli choroba ma ostry przebieg.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.