Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego a niepełny miesiąc pracy

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego jeśli okres zatrudnienia był krótszy niż 12 miesięcy

Kwestie, o których mowa w pytaniu, są uregulowane w przepisach ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2005 r. Nr 31, poz. 267 z późn. zm.), a konkretnie art. 36 i art. 38 tej ustawy. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ww. ustawy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie, wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli okres zatrudnienia i ubezpieczenia był krótszy niż 12 miesięcy kalendarzowych, to podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie z faktycznego okresu ubezpieczenia (art. 36 ust. 2 ustawy).

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które stanowi podstawę wymiaru zasiłku, ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika w okresie 12 miesięcy (lub w okresie faktycznego zatrudnienia) przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.

Usprawiedliwiona nieobecność pracownika przez większość miesiąca w okresie branym pod uwagę do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego

Jeżeli w tym okresie, z którego wynagrodzenie przyjmowane jest do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku, wskutek nieobecności z przyczyn usprawiedliwionych pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia, to należy przeanalizować i ustalić, ile czasu w poszczególnych miesiącach pracownik przepracował.

Zastosowanie będzie miał tu art. 38 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy,
• przyjmuje się – po uzupełnieniu – wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy.

Reasumując, usprawiedliwiona nieobecność pracownika przez większość miesiąca w okresie branym pod uwagę do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, powoduje, iż miesiąc ten pomija się, a podstawę ustala się odpowiednio z 11 miesięcy. Gdyby w tym okresie należało wyłączyć dwa miesiące – podstawa byłaby ustalana z 10 miesięcy itd.

Jeśli pracownik w każdym miesiącu w trakcie okresu, który należy brać pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku należy uwzględnić wynagrodzenie za wszystkie miesiące, uzupełnione do pełnej wysokości (art. 38 ust. 3 ustawy).

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.