Umowa o zachowaniu poufności

Zakaz ujawniania informacji poufnych

Umowa, jaką Pani otrzymała do podpisu jest umową o zachowaniu poufności, nie zaś umową o zakazie konkurencji. Żaden jej punkt nie stanowi o zakazie współpracy z podmiotem konkurencyjnym z obecnym pracodawcą; mowa jedynie o zakazie ujawniania informacji poufnych. I to ten zakaz obowiązuje w trakcie trwania Pani współpracy z pracodawcą oraz 3 lata po jej ustaniu, czyli zakaz ujawniania informacji i danych, o jakich mowa w § 1 pkt 1.1 umowy. Może więc Pani podjąć pracę w innej firmie o takim samym profilu branżowym oraz na takim samym stanowisku, o ile pracodawca nie zawarł z Panią w umowie o pracę lub osobno – umowy o zakazie konkurencji.

Zachowanie poufności

Negocjować krótszy okres można, nie sądzę jednak, by pracodawca skrócił ów okres, bowiem jest on krótki. Zdecydowana większość pracodawców wymaga zachowania danych firmowych w poufności przez czas nieokreślony lub 5–10 lat. Za zachowanie poufności nie należy się odszkodowanie ani inna forma rekompensaty. Nie jest to bowiem zobowiązanie do zakazu konkurencji, a wyłączne do nieujawniania informacji poufnych wskazanych w § 1 umowy. Tylko za zakaz konkurencji po ustaniu zatrudnienia należy się odszkodowanie i o tym wprost stanowi Kodeks pracy w art. 101² § 1 do § 3.

Odmowa podpisania umowy o zachowaniu poufności

Zachowanie w poufności informacji dot. pracodawcy jest Pani obowiązkiem jako pracownika. Zgodnie z art. 100 § 1 Kodeksu pracy pracownik ma obowiązek, by wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Owe polecenia „dotyczące pracy” nie odnoszą się wyłącznie do sposobu realizacji zadań służbowych, ale dotyczą także indywidualnych zachować pracownika mających związek z wykonywaniem przez niego pracy. To zaś oznacza, że za takowe polecenia należy uznawać także obowiązek złożenia podpisu pod oświadczeniem o zachowaniu poufności. Pracownik ma bowiem obowiązek by zachować w poufności informacje uzyskane w trakcie zatrudnienia, nawet gdyby nie zawarł on z pracodawcą odrębnej umowy o poufności, gdyż zobowiązuje go do tego art. 100 § 2 pkt 4 Kodeksu pracy: „Pracownik jest obowiązany w szczególności: dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę”.

Pracownikowi, który odmawia złożenia oświadczenia (czyli podpisania umowy) o poufności, można w pewnych sytuacjach postawić zarzut naruszenia jego obowiązków pracowniczych i tym samym zastosować wobec niego sankcje z Kodeksu pracy, czyli ukarać karą upomnienia lub nagany czy wręcz rozwiązać umowę o pracę dyscyplinarnie na skutek utraty zaufania do pracownika, braku lojalności. NSA w wyroku z 2 czerwca 1997 r. (sygn. akt I PKN 211/97) wskazał, iż bezprawna i świadoma odmowa wykonania polecenia, zagrażająca istotnym interesom pracodawcy, uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy).

Podsumowując, owe oświadczenie nie jest zakazem konkurencji, a obowiązek zachowania w tajemnicy danych dotyczących pracodawcy. Nie należy się za niego rekompensata, gdyż jest to obowiązek pracownika z Kodeksu pracy, a za odmowę złożenia podpisu można nałożyć kary dyscyplinarne, ostatecznie nawet włącznie ze zwolnieniem dyscyplinarnym (to wówczas, gdy pracownik ma dostęp do danych szczególnie wrażliwych, np. bazy danych klientów, wyniki sprzedażowe, strategie finansowe itp.) na skutek naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.