Dwa etaty w tych samych godzinach pracy

Czy jest możliwe zawarcie dwóch umów o pracę które miałyby być wykonywane w tym samym czasie i tym samym miejscu

Zgodnie z art. 22 § 1 Kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Jednym z warunków uznania, że dana umowa posiada cechy stosunku pracy, jest praca na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem. To oznacza, że pracownik jest podporządkowany pracodawcy w czasie wykonywania pracy i zobowiązany do wykonywania jego poleceń dotyczących czasu, miejsca i sposobu świadczenia pracy. Pracownik nie może samodzielnie kierować swoją pracą. W czasie wykonywania pracy pracownik jest podporządkowany swojemu pracodawcy oraz zobowiązany do wykonywania jego poleceń. Wydaje się więc, że zawarcie dwóch umów o pracę, które miałyby być wykonywana w tym samym czasie i w tym samym miejscu jest niemożliwe.

Naruszenie przepisów o czasie pracy

W tej sprawie istotne byłoby także ewentualne naruszenie przepisów o czasie pracy. Zgodnie z 129 § 1 Kodeksu pracy czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144. Nadto, zgodnie z art. 132 § 1, pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, zaś art. 133 § 1 stanowi, że pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego.

Zatrudnianie pracowników poza normalnym czasem pracy na podstawie umów cywilnoprawnych przy pracach tego samego rodzaju co objęte stosunkiem pracy

W tym kontekście przytoczenia wart jest wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2000 r. (sygn. akt II UKN 523/99), wedle którego tezy zatrudnianie pracowników poza normalnym czasem pracy na podstawie umów cywilnoprawnych przy pracach tego samego rodzaju co objęte stosunkiem pracy stanowi bowiem obejście przepisów o czasie pracy w godzinach nadliczbowych oraz przepisów dotyczących składek na ubezpieczenie społeczne. Z kolei Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia z 17 sierpnia 2006 r. (sygn. akt III APa 24/06) orzekł, że „świadczenie tej samej rodzajowo pracy, co określona w umowie o pracę poza normalnym czasem pracy pracowników, na podstawie kolejnej umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych (zlecenia, o dzieło), jest [bowiem] kontynuowaniem stosunku pracy w godzinach nadliczbowych. Zawieranie takich umów stanowi obejście przepisów o czasie pracy, przy czym nie ma tu znaczenia wola pracownika i pracodawcy. Praca nadliczbowa jest możliwa jedynie wówczas, gdy wprost dopuszczają ją przepisy ustawy, i to w granicach ustalonych tymi przepisami”. Warto również przywołać orzeczenie Sądu Najwyższego, który Sąd ten stwierdził, że z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13.03.1997, sygn. akt I PKN 43/97).

W konsekwencji powyższego w moim przekonaniu jeden z tak nawiązanych stosunków pracy jak Pan opisał, musiałby zostać uznany za nieważny z mocy prawa – jako umowa (o pracę) sprzeczna z ustawą lub mająca na celu obejście przepisów prawa na podstawie art. art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy - Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141
2. Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13.03.1997, sygn. akt I PKN 43/97

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.