• Autor: Dorota Kriger
Część naszej firmy ma narzuconą pracę po 8 godzin, a część po 8 i pół godziny dziennie, z czego to pół godziny jest za darmo, ponieważ jest to przerwa obiadowa niepłatna. Czy mogę odmówić chęci uczestniczenia w takich przerwach? Czy muszę się podporządkować przełożonemu i siedzieć za darmo dodatkowe 30 minut dziennie?
Zgodnie z art. 134 K.p. pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin. Ponadto zgodnie z art. 141 § 1 K.p. pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy niewliczaną do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych.
Tę dodatkową przerwę w pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 141 § 2 K.p.).
W świetle powyższego pracodawca ma prawo wprowadzić dodatkową niepłatną przerwę, trwającą nie dłużej niż 60 minut, podczas której pracownik nie wykonuje pracy, a którą poświęca na odpoczynek, posiłek lub swoje prywatne sprawy.
Dodatkowa przerwa nie pozbawia pracownika (pracującego co najmniej 6 godzin w ciągu doby) prawa do przerwy 15 minutowej, z której ma prawo korzystać bez względu na to, czy w zakładzie pracy wprowadzono inne udogodnienia i przerwy w pracy. Można oczywiście połączyć przerwę płatną z niepłatną, np. pierwsze 15 minut przerwy jest wliczane w czas pracy i pracownik otrzymuje za nie wynagrodzenie, a pozostałe 45 minut jest czasem wolnym, niepłatnym, tylko do dyspozycji pracownika.
Pracownik, który nie chce korzystać z dodatkowej przerwy, może złożyć stosowny wniosek w tej sprawie.
Pracodawca może (lecz nie musi) uwzględnić taki wniosek, zależy to wyłącznie od dobrej woli pracodawcy. Warto również sprawdzić, jakie zapisy w sprawie dodatkowej przerwy znajdują się w przepisach wewnątrzzakładowych – być może wskazane są w nich uwarunkowania lub zastrzeżenia, kiedy pracownik może wnioskować o zwolnienie go z dodatkowej przerwy.
Pracownik biurowy zatrudniony na 8,5 godziny dziennie zauważył, że jego koledzy pracują tylko 8 godzin, ponieważ nie mają niepłatnej przerwy. Złożył wniosek o rezygnację z dodatkowej przerwy, jednak pracodawca odmówił, powołując się na regulamin pracy. Pracownik nie miał innego wyjścia, jak dostosować się do obowiązujących zasad.
Kasjerka w supermarkecie, pracująca w trybie zmianowym, nie chciała korzystać z niepłatnej 30-minutowej przerwy, twierdząc, że woli szybciej kończyć zmianę. Po rozmowie z przełożonym dowiedziała się, że zgodnie z wewnętrznym regulaminem firmy, przerwa jest obowiązkowa, więc musiała dostosować się do zasad, mimo swojego sprzeciwu.
Pracownik produkcji, który dojeżdżał do pracy z daleka, uznał, że dodatkowa niepłatna przerwa wydłuża jego dzień i wpływa na jego życie prywatne. Po konsultacji z działem HR dowiedział się, że możliwość rezygnacji z tej przerwy nie jest przewidziana w jego umowie o pracę, co oznaczało konieczność pozostania w pracy przez dodatkowe 30 minut każdego dnia.
Dodatkowa niepłatna przerwa obiadowa może być wprowadzona przez pracodawcę zgodnie z przepisami Kodeksu pracy. Pracownik nie ma obowiązku z niej korzystać, jednak rezygnacja wymaga zgody pracodawcy. Warto sprawdzić regulacje wewnętrzne firmy i ewentualnie złożyć stosowny wniosek.
Oferujemy profesjonalne porady prawne online dotyczące czasu pracy, przerw oraz innych kwestii związanych z prawem pracy. Nasi specjaliści pomogą Ci zrozumieć obowiązujące przepisy, wyjaśnią Twoje prawa i obowiązki oraz doradzą, jak skutecznie dochodzić swoich racji. Skontaktuj się z nami wygodnie, bez wychodzenia z domu, i uzyskaj fachową pomoc dostosowaną do Twojej sytuacji zawodowej.
1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy - Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
O autorze: Dorota Kriger
Absolwentka kierunku bankowość w Studium Finansów pod patronatem WSB w Poznaniu, licencjat Wydziału Ekonomicznego Akademii Ekonomicznej w Poznaniu w specjalności ekonomika pracy i zarządzanie kadrami. Od 1999 r. zatrudniona na stanowisku specjalisty do spraw administracji i zamówień publicznych, zajmuje się m.in. sprawami pracowniczymi.
Współpracuje przy pozyskiwaniu funduszy unijnych na realizację inwestycji i rozwój przedsiębiorczości (ukończone studia podyplomowe na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Gdańskiego w zakresie „Rozwój regionalny i fundusze strukturalne Unii Europejskiej. Kierowanie projektami”).
Zapytaj prawnika
Kodeks pracy