Udzielamy indywidualnych Porad Prawnych

Masz podobny problem prawny?
Kliknij tutaj, opisz nam swój problem i zadaj pytania.

(zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje)

GLOSA do wyroków WSA w Warszawie z dnia 27 września 2011 r. II SA/Wa 1294/11 oraz do wyroku NSA z dnia 26 września 2012 r. I OSK 2461/11 - współdziałanie organów w trybie art.106 K.p.a.

Tadeusz M. Nycz • Opublikowane: 2013-01-29

GLOSA

do wyroków:

  • Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2011 r. II SA/Wa 1294/11 (nietezowany),


  • Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2012 r. I OSK 2461/11 (nietezowany).

Przesłanki stanu faktycznego

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w G. zwrócił się z pismem z dnia 27.01.2011 r. do Okręgowego Inspektora Pracy w G. o zaopiniowanie wniosku inwestora w sprawie wyrażenia zgody na zastosowanie oświetlenia wyłącznie światłem sztucznym w pomieszczeniu stałej pracy w budynku Centrum Handlowego w G.

Okręgowy Inspektor Pracy postanowieniem z dnia 11.02.2011 r. wyraził opinię, że brak jest przesłanek do prowadzenia postępowania w sprawie wyrażenia zgody na zastosowanie oświetlenia wyłącznie światłem sztucznym, ponieważ wskazane we wniosku pomieszczenia nie mieszczą się w dyspozycji § 25 rozporządzenia MPiPS z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bhp (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.).

Inwestor złożył zażalenie, w którym podniósł, że domaga się wydania zgody na podstawie § 58 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) i zażądał merytorycznego rozpoznania sprawy.

Główny Inspektor Pracy w wyniku rozpoznania zażalenia postanowieniem z 27.04.2011 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, stwierdzając, że wnioskowane pomieszczenie ma charakter handlowy, a zatem nie ma technologicznego uzasadniania dla zastosowania w nim oświetlenia wyłącznie sztucznego.

Uzasadniając odmowę merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, GIP stwierdził, że nie został spełniony warunek dla prowadzenia przez organy PIP postępowania w sprawie uzyskania zgody na odstępstwo określone w § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp.

W skardze do WSA inwestor ponowił twierdzenie i zarzut naruszenia prawa materialnego wobec żądania przez niego wydania zgody na podstawie § 58 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r., a nie na podstawie § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp.

WSA uznał skargę za nieuzasadnioną, podzielając poglądy organów PIP, że w świetle stanu faktycznego sprawy brak jest podstaw do wydania opinii na podstawie § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego inwestor podtrzymał dotychczasowe zarzuty, w tym również naruszenie przez WSA przepisów postępowania wobec nieuwzględnienia powoływanych w toku postępowania analogicznych rozstrzygnięć organów PIP i PIS w stosunku do jego obiektów usytuowanych na terenie innych województw.

NSA oddalił skargę kasacyjną jako nieuzasadnioną.

Argumentacja Naczelnego Sądu Administracyjnego

Zdaniem NSA zasadniczy problem sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy w rozpoznawanej sprawie znajduje zastosowanie § 58 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r.

Zgodnie z wymienionym przepisem dopuszcza się oświetlenie pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi wyłącznie światłem sztucznym, jeżeli:

  • oświetlenie dzienne nie jest konieczne lub nie jest wskazane ze względów technologicznych,
  • jest uzasadnione celowością funkcjonalną zlokalizowania pomieszczenia w obiekcie podziemnym lub w części budynku pozbawionej oświetlenia dziennego.

W przypadku, gdy pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi ma charakter pomieszczenia stałej pracy, czyli praca danego pracownika ma przebiegać w ciągu jednej doby przez więcej niż 4 godziny, wówczas należy sprawę dodatkowo rozpatrywać na podstawie § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp, do których wyraźnie odsyła § 58 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

W przypadku pomieszczenia, w którym będzie wykonywana stała praca, dopuszczalne jest zastosowanie oświetlenia wyłącznie sztucznego wówczas, gdy jest to niezbędne lub wskazane ze względów technologicznych.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że pomieszczenie nie ma charakteru produkcyjnego, co zwalnia organy PIP z obowiązku prowadzenia postępowania w przedmiocie wyrażenia zgody na zastosowanie wyłącznie oświetlenia sztucznego.

Ocena rozstrzygnięć WSA i NSA

Glosowane rozstrzygnięcia WSA i NSA uważam za w pełni poprawne co do oceny stanu prawnego na tle § 58 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury i § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp.

Sądom uszła jednak uwadze poprawność formalno-prawna organów PIP, na którą chcę zwrócić uwagę. Z uzasadnień wyroków nie wynika, jaką formę rozstrzygnięcia w sentencji przybrało postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy.

Czy było to umorzenie postępowania w rozumieniu art. 105 § 1 w związku z art. 126 K.p.a., czy też jakaś inna formuła świadcząca o tym, że organ administracji publicznej odmawia stronie zajęcia merytorycznego stanowiska w sprawie.

W obu przypadkach, moim zdaniem, konstrukcja rozstrzygnięcia organów PIP byłaby błędna. Jeśli chodzi o umorzenie postępowania administracyjnego, to – mimo dopuszczenia go przez art. 126 K.p. do formy rozstrzygnięcia w postaci postanowienia – w niniejszej sprawie zastosowanie art. 105 § 1 K.p.a. jest niedopuszczalne prawnie.

Mamy tutaj bowiem do czynienia ze specyficznym postępowaniem administracyjnym wszczętym nie przez organ PIP lecz przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego.

W konsekwencji tylko organ, który wszczął postępowanie administracyjne, jest uprawniony do jego umorzenia, a takich uprawnień nie posiada organ współdziałający w ramach danego postępowania administracyjnego.

Skoro w glosowanej sprawie postępowanie administracyjne wszczynał PWIS, to tylko ten organ jest prawnie upoważniony do umorzenia postępowania na podstawie art. 105 K.p.a., natomiast uprawnienie takie nie przysługuje współdziałającym na podstawie art. 106 K.p.a. organom PIP.

Przyjmując drugą możliwość sentencji rozstrzygnięcia postanowienia Okręgowego Inspektora Pracy, który stwierdził brak podstaw prawnych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy, to takie rozstrzygnięcie należy formalnie uznać za naruszające prawo.

Żaden organ władzy publicznej zobowiązany przez ustawę do prowadzenia określonego postępowania i rozstrzygnięcia sprawy w granicach posiadanych umocowań ustawowych nie może uwalniać się od merytorycznego rozstrzygnięcia w sytuacji, gdy strona wyraźnie tego żąda.

Należy w tym miejscu powołać art. 106 § 6 K.p.a., zgodnie z którym w razie niezajęcia stanowiska przez organ współdziałający w terminie przewidzianym w art. 106 § 3, stosuje się konsekwencje przewidziane w art. 36-38 K.p.a.

Pod pojęciem zajęcia stanowiska, wobec wykluczenia możliwości legalnego umorzenia postępowania administracyjnego przez organ współdziałający, na podstawie art. 105 § 1 K.p.a., należy rozumieć merytoryczne rozstrzygnięcie, czyli wydanie pozytywnej albo negatywnej opinii w sprawie.

Reasumując, w analizowanym stanie faktycznym organ PIP powinien wydać postanowienie stwierdzające w sentencji, że wniosek opiniuje negatywnie, zaś w uzasadnieniu przedstawić całą argumentację prawną na tle stosowania § 58 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury w powiązaniu z § 25 cyt. ogólnych przepisów bhp, czyli wszystko to, co oba sądy administracyjne na ten temat stwierdziły.

Takie rozstrzygnięcie nie narusza obowiązujących przepisów prawa. Dla niniejszej sprawy i oceny słuszności rozstrzygnięć glosowanych wyroków omówione zagadnienie nie ma przesądzającego znaczenia.

Oznacza to, że pominięcie omawianej sprawy przez WSA i NSA nie ma wpływu na poprawność merytoryczną postanowień organów PIP i w konsekwencji wyroków sądowych, gdyż finalnie strona i tak nie uzyskałaby pozytywnej opinii organu PIP.

Zagadnienie poprawności formalno-prawnej omawiam dlatego, że WSA zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) nie jest związany granicami skargi i dlatego powinien na tę kwestię zwrócić przy orzekaniu uwagę.

Inną pozycję prawną posiada natomiast NSA, gdyż rozpatruje poprawność rozstrzygnięcia WSA w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), a omówiony przeze mnie problem nie był w niej wyraźnie wyartykułowany, stąd NSA tego zagadnienia słusznie nie analizował.

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj >>

Porad przez Internet udzielają
prawnicy z dużym doświadczeniem

Zapytaj prawnika

Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje!
Wycenę wyślemy do 1 godziny

Kodeks pracy

[Pobierz Kodeks pracy] Z zaznaczonymi zmianami.

Kodeks pracy

[Pobierz ustawę o PIP] Z zaznaczonymi zmianami.

Zadaj pytanie »

eporady24.pl

spadek.info

prawo-budowlane.info

odpowiedziprawne.pl

rozwodowy.pl

prawo-mieszkaniowe.info

prawo-karne.info

Szukamy prawnika »