Zwolnienie z pracy bez podania przyczyny a wypłata odprawy

Zgodnie z art. 30 § 4 K.p. pracodawca nie jest zobowiązany do podania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony.

Pracownik, któremu pracodawca wypowiada umowę o pracę, ma prawo oczekiwać odprawy, jeśli spełnione są warunki wymienione w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn zm.). Jednym z najważniejszych warunków są przyczyny rozwiązania umowy – do odprawy uprawniony jest tylko ten pracownik, który jest zwalniany z przyczyn niedotyczących tego pracownika, np. z powodów ekonomicznych, likwidacji stanowiska pracy.

Przyczyny, z powodu których pracodawca zwalnia pracownika, muszą także stanowić jedyny powód uzasadniający rozwiązanie umowy. Przez przyczyny stanowiące wyłączny powód – zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 10 października 1990 r. (I PR 319/90 OSNC 1992/11/204) – należy rozumieć sytuację, w której bez zaistnienia tych przyczyn nie zostałaby podjęta przez kierownika zakładu pracy indywidualna decyzja o zwolnieniu pracownika.

Pewne utrudnienie występuje przy wypowiadaniu umowy na czas określony, gdyż – jak to wyżej wspomniano – pracodawca nie jest zobowiązany ujawniać przyczyny. Najczęściej jednak pracownicy znają te przyczyny i na tej podstawie mogą oprzeć swoje żądanie dotyczące wypłaty odprawy. Jedyną sytuacją, w której pracodawca będzie zobowiązany do ujawnienia przyczyn, jest postępowanie w sądzie. W każdym innym przypadku wskazanie przyczyn w formie pisemnej będzie jedynie dobrą wolą pracodawcy.

Wypłata odprawy powinna nastąpić w ostatnim dniu zatrudnienia, a jeśli pracodawca nie wypłaci odprawy w tym dniu, to będzie zobowiązany do uiszczenia odsetek ustawowych, które nalicza się od następnego dnia po rozwiązaniu umowy o pracę.

Wysokość odprawy jest uzależniona od zakładowego stażu pracy jednomiesięcznego. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy odprawa przysługuje w wysokości:

1. jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
2. dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;
3. trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼