Indywidualne porady prawne
Autor: Dorota Kriger
Po ok. 1,5 miesiąca pracy (umowa o pracę, 3/4 etatu, okres próbny – 3 miesiące) zachorowałem i skorzystałem z L4, trwało ono pół miesiąca. Ku mojemu zdziwieniu w miejscu pracy dowiedziałem się, że nie mam co liczyć na 80% płacy, tylko na jakieś marne grosze rzędu 10 zł na dzień. Zostało to uargumentowane tym, że średnia zarobków wyliczana jest z ostatnich 3 miesięcy, a ja pracowałem tylko 1,5 itp. Ma to jakiekolwiek uzasadnienie prawne?
Wprowadzono Pana w błąd. Zgodnie z przepisami podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które zostało wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Gdy niezdolność do pracy powstaje wcześniej niż przed upływem 12 miesięcy, należy uwzględnić przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które zostało wypłacone pracownikowi za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia (art. 36 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm. – dalej zwana ustawą zasiłkową).
W przypadku opisanym w pytaniu należy więc uwzględnić tylko wynagrodzenie z pierwszego w pełni przepracowanego miesiąca (kalendarzowego). Pracownik, który posiada wymagany okres 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej), a który nie przepracował do czasu zachorowania pełnego miesiąca kalendarzowego, również ma prawo do świadczeń w razie choroby. Zgodnie z art. 37 ust. 1. ustawy zasiłkowej, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy, np. podstawą w takim przypadku może być wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości. Również w tym przypadku, aby pracownik miał prawo do świadczenia, musi posiadać przywołany powyżej nieprzerwany okres ubezpieczenia chorobowego.
Miesięczna wysokość wynagrodzenia chorobowego dla pracowników wynosi z reguły 80% podstawy wymiaru (art. 11 ust. 1 ustawy zasiłkowej), a wysokość zasiłku za 1 dzień niezdolności do pracy – zgodnie z art. 36 ust. 3. ustawy zasiłkowej – wynosi 1/30 tej kwoty. Należy pamiętać o tym, że zanim zostanie ustalona dzienna stawka świadczenia, od kwot wynagrodzeń, uwzględnianych w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego, odlicza się wartość składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, które finansowane są ze środków pracownika, tj. 13,71% (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
Na podstawie powyższych danych bez problemu może Pan samodzielnie zweryfikować, czy prawidłowo ustalono Panu wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.
Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Indywidualne porady prawne