Wypadek przy pracy pracownika

Protokół z wypadku w pracy

Nie ma Pani możliwości kierować pracownika na kolejne badania. Może Pani w protokole wpisać, iż nie był to wypadek przy pracy, bowiem uraz związany był w większym stopniu ze stanem zdrowia pracownicy. O ile faktycznie tak było. Wówczas ona będzie dowodzić, także przed sądem, przy pomocy biegłego sądowego, który określi, czy był to uraz czy kontuzja wcześniejsza.

Zobacz też: Zespół cieśni nadgarstka choroba zawodowa odszkodowanie ile

Zdarzenie w pracy

Elementami obligatoryjnymi uznania zdarzenia za wypadek przy pracy są nagłość zdarzenia, wywołanie zdarzenia przyczyną zewnętrzną, skutek powodujący uraz lub śmierć oraz pozostawanie w związku z wykonywaną pracą. Sama nagłość charakteryzuje się zaskoczeniem pracownika, jest czymś nieprzewidywalnym, nieoczekiwanym, raptownym. Powyższa cecha musi dotyczyć samego zdarzenia, a nie skutku pod postacią urazu lub śmierci. Zdarzenie spełniające kryterium „nagłości” musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną, co oznacza, że nie może pochodzić z organizmu pracownika dotkniętego zdarzeniem. Przyczyna ta winna być jednocześnie źródłem urazu lub śmierci pracownika. Ustawa nie wymaga jednak, aby źródłem urazu lub śmierci była tylko i wyłącznie jedna przyczyna. Oznacza to, iż w grę mogą wchodzić tzw. przyczyny złożone, gdy czynnik zewnętrzny pokrywa się z czynnikami już istniejącymi w organizmie pracownika. Ponadto w orzecznictwie przyjęty jest pogląd, iż zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego zdolny – w istniejących warunkach – do wywołania szkodliwych skutków, w tym także pogorszenia stanu zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym (patrz wyrok Sądu Najwyższej z 18 sierpnia 1999 r., sygn. akt II UKN 87/99). Sama przyczyna, która tkwi wewnątrz organizmu, nie może zostać zakwalifikowana jako przyczyna zewnętrzna wywołująca uraz lub śmierć (vide wyrok Sądu Najwyższego z 12 października 2007 r., sygn. akt I UK 205/07).

Wypadek w pracy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 167 z 2009 r., poz. 1322) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
• podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
• w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Ustalenie przyczyny zewnętrznej – tak jak w opisanej sytuacji – budzi wiele problemów, zwłaszcza gdy jest sytuacja, w której występują elementy mieszane, tj. częściowa przyczyna wewnętrzna, a częściowo zewnętrzna – stan zdrowia, wcześniejszy uraz.

Wypadek przy pracy jest definiowany zasadniczo jako zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w związku z pracą. Zewnętrzność przyczyny, w sytuacjach, w których szkoda na osobie pracownika była wynikiem splotu przyczyn mieszanych, złożonych (zewnętrznej i wewnętrznej) oznacza również, że bez czynnika zewnętrznego, nie doszłoby do szkodliwego skutku. Stwierdzano, że „dla możności przyjęcia wypadku konieczne jest wymaganie, aby stanowiące taki wypadek zdarzenie spowodowane zostało przyczyną zewnętrzną. Prowadzi to do wniosku, że w zespole ewentualnych przyczyn, które doprowadziły do wypadku, rolę decydującą, przesądzającą o kwalifikacji prawnej zdarzenia, obok innych warunków, przypisać należy przyczynie wypadku posiadającej charakter zewnętrzny, i że ta właśnie przyczyna posiadać musi istotne, przeważające znaczenie pod kątem widzenia jej wpływu na wypadek”.

Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 3 grudnia 2003 r., sygn. akt II UK 63/04 – nie uznał jako wypadku przy pracy sytuacji, gdy pracownik leczący się w związku z dolegliwościami kręgosłupa lędźwiowego i kilkakrotnie korzystający w związku z tym ze zwolnień lekarskich, u którego stwierdzono obecność zespołu korzeniowego, w czasie przesunięcia czterometrowego dwuteownika stalowego poczuł ostry ból w dolnej okolicy kręgosłupa lędźwiowego promieniujący do lewej nogi. Sąd I instancji na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii ocenił, że dolegliwości jakich doznał poszkodowany były kolejnym nasileniem istniejących już wcześniej dolegliwości kręgosłupa. Sąd stwierdził, że dolegliwości te mogły nastąpić w każdych okolicznościach, nawet podczas normalnych czynności życia codziennego, a praca wykonywana przez powoda mogła jedynie w niewielkim stopniu przyczynić się do nasilenia tych dolegliwości. Dolegliwości powoda miały charakter przewlekły i nie były spowodowane pracą, jaką wykonywał on w dniu zdarzenia. Zdaniem Sądu w przedmiotowym zdarzeniu brak było czynnika zewnętrznego, którego skutkiem byłby uraz, nie zachodziły zatem warunki wypadku przy pracy (wyrok SN z 3.12.2004 r., sygn. akt II UK 63/04).

 
Nie można uznać za przyczynę zewnętrzną choroby lub pogorszenia istniejącego stanu chorobowego. Jednak ryzykuje Pani, że pracownik odwoła się do sądu. I biegły stwierdzi inaczej niż Pani przypuszczenia.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.