Praca na umowę i na zlecenie u jednego pracodawcy

Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy „umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności:

1) rodzaj pracy,

2) miejsce wykonywania pracy,

3) wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia,

4) wymiar czasu pracy,

5) termin rozpoczęcia pracy”.

Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej, pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do stron umowy, rodzaju umowy oraz jej warunków.

Sposób określenia wysokości wynagrodzenia i jego składników jest pozostawiony woli stron, chyba że przepisy płacowe (np. układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania) stanowią inaczej. Najczęściej wynagrodzenie określane jest jako kwota mieszcząca się w pewnej grupie zaszeregowania.

Wynagrodzenie za pracę nie jest uznawane ani w orzecznictwie, ani w doktrynie za składnik przedmiotowo istotny (łac. essentialia negotii) umowy o pracę w takim znaczeniu, jakie jest przypisywane rodzajowi pracy. Wynika to z faktu, że przy pracowniczym zatrudnieniu wynagrodzenie i jego wysokość można ustalić w sposób zarówno bezpośredni (wymieniając jego składniki oraz wysokość), jak i pośredni, na przykład na podstawie obowiązujących przepisów prawa pracy, układów zbiorowych, regulaminów czy statutu. W przypadku braku takiego wskazania wynagrodzenie przysługuje pracownikowi adekwatnie do rodzaju wykonywanej pracy, jej jakości i ilości. Wynagrodzenie jest przede wszystkim ekwiwalentem za wykonywaną pracę, która daje podstawę do określenia jego wysokości, nawet jeśli strony tego wprost nie uczyniły.

Oznaczenie wynagrodzenia za pracę w umowie powinno polegać na wskazaniu jego składników, ich wysokości oraz podstawy prawnej ich ustalenia. Określenie podstawy prawnej ustalenia wynagrodzenia powinno polegać na wskazaniu obowiązujących u danego pracodawcy przepisów płacowych.

Wynagrodzenie za pracę nie jest składnikiem koniecznym umowy o pracę. Mimo nieokreślenia w umowie wysokości przysługującego pracownikowi wynagrodzenia, umowa dochodzi bowiem do skutku. Zgodnie z art. 84 Kodeksu pracy pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego prawa na inną osobę. Jeżeli strony nie ustaliły w umowie wysokości płacy, pracownikowi przysługuje ustalone w oparciu o przepisy płacowe wynagrodzenie, odpowiadające rodzajowi pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu.

Wobec powyższego należy uznać, że jeśli w umowie o pracę ma Pan określoną stawkę wynagrodzenia, to pracodawca nie może wypłacać Panu wynagrodzenia według stawki godzinowej, jak za zlecenie. Jest to bowiem naruszenie postanowień umownych.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼