Indywidualne porady prawne
• Autor: Dorota Kriger
Moje pytanie dotyczy rozwiązania umowy o pracę bez okresu wypowiedzenia. Art. 55 § 2 Kodeksu pracy mówi, że oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy. Natomiast według art. 52 § 2 rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Rozumiem przez to, że osoba, która dowiedziała się o podstawie do rozwiązania umowy o pracę, może wypowiedzieć umowę tylko do miesiąca czasu. Później takie wypowiedzenie będzie nieskuteczne. Czy dobrze interpretuję te przepisy?
Zacytowane przepisy nie dotyczą wypowiedzenia, czyli trybu rozwiązania umowy o pracę, zgodnego z art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy (w skrócie K.p.). Umowa w tym trybie rozwiązuje się wskutek złożenia oświadczenia jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem). Przepisy te mają za to zastosowanie w przypadku rozwiązania umowy w trybie zgodnym z art. 30 § 1 pkt 3 K.p., czyli gdy do rozwiązania umowy dochodzi wskutek oświadczenia jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia).
Rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika w trybie art. 55 § 2 K.p., czyli bez zastosowania wypowiedzenia, ograniczone jest terminem, o jakim mowa w art. 52 § 2 K.p., i nie może nastąpić po upływie jednego miesiąca od zdarzenia uzasadniającego decyzję pracownika.
Przypominam, że zgodnie z art. 55 § 11 pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w art. 55 § 1 wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika.
Zgodnie z powyższym oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez zastosowania okresu wypowiedzenia będzie wiążące tylko przed upływem jednego miesiąca od momentu wystąpienia ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracodawcy wobec pracownika lub od powzięcia przez pracownika informacji o takowym naruszeniu.
Wynika tak np. z orzecznictwa Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 8 sierpnia 2006 r. (I PK 54/06, OSNP 2007/15-16/219, M.P.Pr. 2006/12/661) stwierdził: „Pracodawca niewypłacający pracownikowi bez usprawiedliwionej przyczyny części jego wynagrodzenia za pracę narusza w sposób ciężki swoje podstawowe obowiązki (art. 55 § 11 k.p.). Naruszenie to następuje co miesiąc w terminie płatności wynagrodzenia (art. 85 § 1 k.p.) i od dowiedzenia się przez pracownika o tej okoliczności należy liczyć termin jednego miesiąca określony w art. 55 § 2 w związku z art. 52 § 2 k.p.”.
Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Indywidualne porady prawne
O autorze: Dorota Kriger
Absolwentka kierunku bankowość w Studium Finansów pod patronatem WSB w Poznaniu, licencjat Wydziału Ekonomicznego Akademii Ekonomicznej w Poznaniu w specjalności ekonomika pracy i zarządzanie kadrami. Od 1999 r. zatrudniona na stanowisku specjalisty do spraw administracji i zamówień publicznych, zajmuje się m.in. sprawami pracowniczymi.
Współpracuje przy pozyskiwaniu funduszy unijnych na realizację inwestycji i rozwój przedsiębiorczości (ukończone studia podyplomowe na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Gdańskiego w zakresie „Rozwój regionalny i fundusze strukturalne Unii Europejskiej. Kierowanie projektami”).
Zapytaj prawnika
Kodeks pracy